รักประกาศิต

 รักประกาศิต เรื่องย่อ

ผู้หญิง ต่อให้แข็งกร้าว ใจเด็ดปานใด หากหัวใจย่อมอ่อนหวานกับความรัก กับคนที่รักเสมอ “ยายนิดหนีตามผู้ชาย ไม่บอกกล่าวใคร มีคนเห็นว่า ผู้ชายขับรถมารับไป” เพียงประโยคเดียวของลัคนาที่พูดออกมาง่ายๆ โดยไร้การยั้งคิด เป็นผลให้ศักดิ์ศรีของเธอ…นริศรา สุริยรักษ์ มัวหมองตลอดมา ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา ในวงแวดล้อมของสังคมใหม่ที่ได้ประสบ “นริศรา” ยอมทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นหญิง เธอยอมทำงานหนัก ทั้งๆ ที่มือบอบบางทั้งคู่ไม่เคยแม้ แต่จะหยิบจับงานใดเลย กายเหนื่อยล้า พักก็หาย หากหัวใจเหนื่อยอ่อน ยากนักจะจางหายได้…

ทุกชีวิตในไร่ “สุพัฒนา” รักใคร่ นับถือผู้จัดการคนใหม่ที่เป็นหญิง หากแกร่งดั่งชายอกสามศอก ทุกคนยอมรับต่อความดี ยอมรับต่อความอดทน มานะ แต่จะมีใครสักกี่คนรู้ ในความรู้สึกลึกๆ นริศราต้องการอะไร “ทุกอย่างที่ผมสั่ง คุณต้องทำได้ หากไม่พอใจ คุณจะลาออก ผมก็ไม่ว่า ” คำพูดห้าวๆ ห้วนๆ ประโยคนั้น ฝังแน่นลงในหัวใจ เธอเฝ้ากระซิบกับตัวเองเสมอ “ผู้ชายคนนั้นต้องรับผิดชอบคำพูด และความคิดที่ดูถูกผู้หญิงอย่างเรา” น้ำกับน้ำมัน ไม่มีวันเข้ากันได้ฉันใด ภูชิชย์-นริศรา ก็ไม่แตกต่าง ภูชิชย์…เม็ดดินทุกเม็ด ต้นไม้ทุกต้น คือจิตวิญญาณและลมหายใจของเขา ชีวิตเขาคืองาน เขามองผ่านสตรีมานักต่อนัก หากกับเธอคนนี้ เหตุใดเขาจึงหยุดมองพินิจพิจารณา นริศรา…งานทุกอย่างทำให้ลืมเรื่องราว แต่หนหลัง งานคือสิ่งที่จะพิสูจน์ศักดิ์ศรีของตัวเอง หากกระแสอุ่นๆ ที่รายล้อมเธออยู่ขณะนี้…คืออะไร?

รักประกาศิต บทประพันธ์ของ ก.สุรางคนางค์ เรื่องราวของความรักละเมียดละไม ที่ค่อยๆ ก่อตัวประสานเข้ากัน จนกลายเป็นความรักที่เหนียวแน่น ผูกรัดคนสองคนไว้อย่างสุดที่จะหลีกหนี ในความขัดแย้ง ในการกระทำภายนอก ภูชิชย์-นริศรา คือคู่กัดที่ฝีมือไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน แต่ใครเลยจะรู้ ลึกลงไปกว่านั้น ทั้งสองแอบซ่อนสิ่งใดไว้ หัวใจทระนงสองดวงไม่มีวันรู้ว่า “รัก” ได้ประกาศิตเขาและเธอมาเช่นไร คนที่อยู่บนที่สูงได้ ย่อมเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ และความรักจะยิ่งใหญ่ได้ ต้องเป็นความรักที่ยืนยงตลอดกาล

eng.

ทุกคนต้องมีกวีในหัวใจ กลอนภาษาอังกฤษ ก็เป็นอีกกวีหนึ่งที่ทุกคนต้องรู้ ได้ทราบซึ้งถึงความประทับใจจากกลอนที่มอบให้ อาจเป็นคนที่คุณรัก หรือมอลในโอกาสต่างๆ

A special world for you and me. A special bond one cannot see. It wraps us up in its cocoon. And holds us fiercely in its womb. 

Its fingers spread like fine spun gold. Gently nestling us to the fold. Like silken thread it holds us fast. Bonds like this are meant to last. 

And though at times a thread may break. A new one forms in its wake. To bind us closer and keep us strong. In a special world, where we belong. 
...................................................................................................................................................